به نقل از «همشهری آنلاین»

شش درس ماندگار از مولود کعبه

تاریخ انتشار: ۸ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۱۴۰۴۰۵

سیزدهم رجب زادروز یکی از بزرگ‏ترین بندگان شایسته خداست که به اعتراف دوست و دشمن الگوی بشریت و نمونه‌‏ای برتر از انسان کامل است. درباره بزرگی شخصیت حضرت امیرمؤمنان، علی علیه‏‌السلام و خصوصیات و صفات بی‏‌نظیر او، بیش از هر شخصیت دیگری گفته و نوشته‌‏اند و شگفت این که سرانجام همه آنها نیز اقرار کرده‏‌اند که نه شناخت آن بزرگوار و نه توصیف او برای کسی ممکن نیست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با این حال، آنچه به عنوان هدف اصلی از یاد کرد فضائل و تاریخ زندگانی چنین بزرگانی نباید فراموش کرد، نزدیک کردن خود و جامعه به وضعیت مطلوب و آرمانی آنان است. البته آن حضرت، خود نیز به این حقیقت اشاره داشته‌‏اند که «شما نمی‏‌توانید چون من باشید». اما این واقعیت نمی‌‏تواند و نباید ما را از نزدیک شدن به قله معرفت او باز دارد؛ چرا که حضرتش در ادامه فرموده است: «اما مرا با پارسایی، پاکدامنی، کوشش و درست کرداری خود یاری کنید.»

 با این مقدمه، به نظر می‏‌رسد مروری بر ضروری‏‌ترین درس‌های مولود کعبه برای امروز ما خالی از مناسبت نباشد.

 ۱- نخستین نیاز همیشه ما، بازگشت به سوی خدا و معنویت و پالایش روح از خودخواهی و بداندیشی است. امیرمؤمنان بارها تاکید کرده است که قبل از هر چیز «عبدالله» و مطیع پروردگار خویش است و در راه خشنودی خالق، به رضایت هواداران و اطرافیان اهمیت نمی‏‌دهد. در اوج سختی‌‏های روزگار و یا گرفتاری‏‌های حکومتی، لحظه‌‏ای از یاد خدا غافل نمی‌‏شود و نماز او مصداق تام معراج مؤمن و همنشینی او با خداست. نه کامیابی‏‌ها و پیروزی‌‏ها و نه ناکامی‏‌ها و شکست‏‌های ظاهری، هیچ یک، نتوانست رشته پیوند و محبت این بنده مخلص خدا را با محبوب خود پاره یا لرزان کند و همین سنگ بنای موفقیت‌‏های او در دنیا و آخرت است که باید سرمشق همه ما و بویژه جوانان نیک‌سرشت باشد.

 ۲- درس دیگر حضرت، حضور فعال و مستمر در تمام صحنه‌‏های زندگی اجتماعی است. او بطلان فرضیه تنافی زهد و پارسایی با حاکمیت و سیاستمداری را چنان آشکار کرد که تا صبح قیامت هیچ عذری برای حاکمان دنیاطلب و یا پارسایان گوشه‏‌گیر باقی نگذاشت. آن حضرت از اوان نوجوانی تا آخرین لحظه زندگی شریف خود همواره در عرصه‌‏های مختلف سیاسی و اجتماعی حاضر بود و خدمت به مردم را بخش جدانشدنی تکالیف الهی می‏‌دانست؛ گاه به عنوان شهروندی از شهروندان (که البته شایستگی‌‏های بی‏‌نظیر او نادیده و حق مسلم او غصب شده است) و گاه نیز به عنوان فرمانروای تمام سرزمین‏‌های پهناور اسلامی. به این ترتیب پیروان آن بزرگوار و بویژه علمای دین هیچ بهانه‏‌ای برای انزواگزینی و بی‏‌تفاوتی در برابر سرنوشت جامعه ندارند و در هر حال باید به آن بزرگوار اقتدا کنند.

 ۳- مهم‌‏تر از اصل حضور در صحنه‏‌های اجتماع، درسی است که امام علی علیه‌‏السلام درباره چگونگی حضور به همه ما آموخته‏‌اند. آن عبد صالح عملاً به ما آموزش داده‌‏اند که حتی در موقعی که از همه مناصب اجتماعی به دور هستیم، خیرخواهی و مصلحت‌‏اندیشی برای نظام اسلامی را فراموش نکنیم؛ حتی اگر معتقد به جفا در حق خویشتن باشیم. ایشان در موارد متعددی تاکید کرده‌‏اند که تابع مصالح اسلام و نظام اسلامی بوده و در هر حال بیش از همه در اندیشه حفظ و اطاعت از آن هستند. اینها همه در زمانی است که او تنها به‏ عنوان یک شهروند خارج از دستگاه حاکمیت، مظلومانه زندگی می‏‌کرد. در زمان فرمانروایی نیز تقدم عدالت در نظر او و تن ندادن به سازش‌ها و معامله‌‏گری‌‏ها روشن‏‌تر از آن است که نیازمند توضیح باشد؛ چنانکه گفته‌‏اند او در همین راه به شهادت رسید.

 ۴ - رعایت بیت‌‏المال و دل نبستن به چرب و شیرین دنیا را می‌‏توان برجسته‏‌ترین فصل کتاب زندگی اجتماعی آن حضرت نامید که مسوولان و زمامداران به آموختن آن ازهمه محتاج‏‌ترند.

 آن حضرت، نه در دوران غربت و دوری از جایگاه حاکمیت، که در اوج محبوبیت و قدرت است که می‏‌فرماید «دنیا را سه طلاقه کرده‌‏ام» و در همان زمان است که کفش‌‏های خود را پینه می‌‏زند و سوگند یاد می‏‌کند که برای ریاست دنیوی به ‏اندازه آب عطسه بز هم ارزش قائل نیست. در همان زمان است که با دست‌اندازی فرزندان و نزدیکان خود به سوی امکانات عمومی به شدت برخورد می‌‏کند؛ حتی آنجا که این دست‌‏اندازی‏‌ها بر اساس شایستگی‌‏ها و در همان اندازه‌‏ای باشد که سایر مردم هم به آن دسترسی دارند.

 داستان برخورد شدید او با دختر فرزانه‌‏اش را که مانند همه مردم گردنبندی را از بیت‌‏المال به عاریت گرفته بود یا داستان پاسخ تکان‌دهنده به برادر نیازمندش، عقیل، را همه شنیده‌‏اند و دیده‌‏اند که او نه تنها به اتکاء قدرت و ریاستش فرزندان بی‌‏همتای خود را بر مناصب حکومتی ننشاند و به بهانه اطمینان بیشتر، شبکه‌‏های خویشاوندی را بر جان و مال مردم مسلط نکرد. او در عمل نشان داد که باید با کارگزاری که با استفاده از موقعیت خود به حج رفته بود، چگونه برخورد کرد و با مسوولی که در میهمانی ثروتمندان شرکت می‌‏کند و بر سفره رنگارنگ می‌‏نشیند، چه باید کرد.

۵ - درس دیگر امام نخست ما، درباره هواداری و هواخواهی است. آن بزرگوار نشان داد که همه ابراز ارادت‌ها به صاحبان قدرت برای رضای خدا نیست! و به ‏همین جهت به مسوولان سفارش می‌‏کرد که به‏ دنبال جمع‏ کردن هوادار نباشند و برای جلب محبت نامحرمان به زجردیده‌‏های فداکار بی‌‏مهری نشان ندهند و مخصوصا تلاش کنند تا گمراهان خودخواه اما چرب‌زبان نتوانند خود را به آنها نزدیک کرده و مؤمنان خیراندیش حقیقت‏‌گو را از دور آنها پراکنده کنند.

۶ - مردم‌‏گرایی و هم‌نشینی با پابرهنه‌‏ها را نیز باید از مولود کعبه آموخت و سفارش همیشگی او را نباید فراموش کرد که می‏‌فرمود همواره «دشمن ستمگر و یاور ستمدیدگان باشید». او می‌‏گفت: «زمامداران و روسای کشور باید در سختی معیشت و مشکلات شریک مردم باشند و به همین دلیل از دنیای شما، به دو قرص نان و دو لباس کهنه و مندرس اکتفا کرده‌‏ام؛ نه یک وجب زمین تصاحب کرده‌‏ام و نه مالی اندوخته‌‏ام». او نشان داد که ارزش آدمی به کثرت اموال و انبوه هواداران نیست و آنچه می‌‏ماند خدمت بی‌‏چشمداشت به بندگان محروم خداست. سلامٌ علیه یوم ولد و یوم استشهد و یوم یبعث حیاً

کد خبر 587361 برچسب‌ها محسن اسماعیلی

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: محسن اسماعیلی آن بزرگوار آن حضرت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۱۴۰۴۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یادی از اسکوییِ فقید؛ صدای ماندگار ورزش

آخرین وضعیت جسمانی مسعود اسکویی گوینده خاطرانگیز رادیو ورزش سلامتی او را رو به بهبودی نشان می‌داد و همه منتظر بودند صدایِ‌او را یک بار دیگر از موجِ رادیو ورزش بشنوند اما روز معلم خبر آمد صدایِ ماندگار دارفانی را وداع گفت. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،‌ صدایش صلابت بسیاری داشت و هر شنونده‌ای را میخکوب می‌کرد. کافی بود مخاطب پای گزارش‌های ورزشی او بنشیند، آن وقت بود که از هیجان گزارش‌های ورزشی استاد اسکویی به وجد می‌آمد. بیراه نیست بگوییم که ورزش دوستان و دوستداران ورزشی از چند دهه قبل با صدای استاد اسکویی عجین شده‌اند و به عشق او گزارش‌های ورزشی را می‌شنیدند.

امروز این استاد که به صدای خاص در رادیو شهره بود را از دست دادیم و اهالی رادیو به سوگ نشستند. شادروان شاگردان بسیاری را در رادیو تربیت کرد و به حرفه‌ای بودن در رادیو زبانزد بود.

مسعود اسکویی درگذشت

به رسم یادبود با چند همکاران و دوستان قدیمی اش گفت‌وگو کردیم که در ادامه از نظرتان می‌گذرد:

به جوانان آموخت

خسرو والی‌زاده، گزارشگر و کارشناس ورزش فوتبال در رادیو ورزش ضمن تسلیت به اهالی رادیو گفت: درگذشت استاد را به اهالی رادیو تسلیت می‌گویم. وقتی این خبر را شنیده‌ام خیلی ناراحت و متأثر شدم. روز گذشته با اینکه ساعت ملاقات تمام شده بود اما به دیدن استاد اسکویی به بیمارستان رفتم. شاید آخرین فردی بودم که قبل از فوت استاد به دیدنش رفتم. خیلی متأسفم که این هنرمند را از دست دادیم.

وی که از نزدیکان استاد اسکویی است، درباره این گوینده فقید می‌گوید: آشنایی ما با استاد به اواخر سال 1358 بعد از انقلاب اسلامی برمی‌گردد. زمانی که وارد کار رسانه شدم، استاد اسکویی را می‌شناختم. از همان سال‌ها با یکدیگر دوست بودیم. استاد یکی از مشوق‌های من برای ورودم به رادیو بود. یکی از برنامه‌هایی که افتخار داشتم نزد استاد باشم «صدای وزش» رادیو تهران بود که بعدها از رادیو جوان پخش شد. پس از افتتاح رادیو ورزش هم از سال 1378 از این شبکه روی آنتن می‌رفت. حدود 25 سال با برنامه «صدای ورزش» در کنار استاد اسکویی بودم. البته برنامه‌های دیگر هم در خدمت استاد بودم. به شخصه خیلی از استاد آموختم، به عنوان بزرگترین و قدیمی‌ترین عضو رادیو خیلی از استاد آموختیم.

والی‌زاده با اشاره به ویژگی‌های اخلاقی استاد اسکویی، تأکید کرد: بسیار محترم و خانواده دوست بود. خیلی به همکاران به ویژه به جوانان کمک می‌کرد. بیش از 30 سال با استاد کار کردم. او تجربیاتش را به همه منتقل می‌کرد. امروز که روز معلم است استاد دارفانی را وداع گفت. استاد اسکویی آدم بی‌حاشیه‌ای بود و صدایش به عنوان گزارشگر و گوینده همیشه ماندگار خواهد ماند.

چشم امید به بازگشت او داشتیم

در پی درگذشت مسعود اسکویی، گوینده پیشکسوت رادیو و تلویزیون، رییس سازمان صداوسیما در پیامی درگذشت وی را تسلیت گفت. در پیام پیمان جبلی آمده است: چشم امید به بازگشت و بهبود استاد مسعود اسکویی داشتیم تا بار دیگر با صدای جادویی و سحرانگیز خود، گوش‌هایمان را بنوازد.

در گفت‌و‌گو با استاد که روی تخت بیمارستان بود جز امید به آینده و انرژی فراوان شنیده نمی‌شد. دوست داشتیم خبرهای خوش موفقیت‌های جوانان‌مان در المپیک پیش‌رو و مسابقات جهانی را از زبان او بشنویم اما در برابر تقدیر الهی چه می‌شود کرد.

درگذشت استاد مسعود اسکویی را به خانواده، دوستان و اهالی رادیو تسلیت گفته و برای آنان صبر الهی و برای آن مرد محترم و باوقار، رحمت الهی مسئلت می‌کنم.

اسکویی، شاگردان بسیاری را برای صدا تربیت کرد

علی بخشی‌زاده معاون صدا در پیامی درگذشت مسعود اسکویی را تسلیت گفت. در پیام او آمده است: مرحوم مسعود اسکویی عزیز که عمر پربرکت خود را وقف خدمت به مردم و انعکاس شور و هیجان رویدادهای ورزشی به مخاطبان رادیو کرد، با صدایی گرم و گیرا و لحنی صمیمی و به یاد ماندنی، خاطرات ماندگاری را در اذهان شنوندگان به یادگار گذاشت.

تعهد، اخلاق حرفه‌ای، شور و اشتیاق وصف‌ناپذیر ایشان به ورزش و عشق بی‌حد و مرز به رادیو، الگویی ارزشمند برای نسل‌های آینده گویندگان و اهالی رسانه خواهد بود.

درگذشت این گوینده پیشکسوت و پرتلاش ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر برای جامعه رسانه و ورزش کشور است. از خداوند متعال برای ایشان رحمت واسعه و علو درجات و برای خانواده محترم، صبر و شکیبایی آرزومندیم.

او تا آخرین نفس در رادیو ورزش به عشق مخاطبان زندگی کرد و یاد و خاطره او همواره در قلب‌هایمان زنده خواهد ماند.

عاشق ورزش و رادیو بود

علی شاکری، کارشناس والیبال و هندبال رادیو ورزش از دوستان و همکاران قدیمی این گوینده فقید، خاطرنشان کرد: کارم را با آقای اسکویی از سال 1372 شروع کردم. من که تازه کار بودم و استاد هم پیشکسوت ما. در برنامه «عصرانه» با استاد اسکویی آشنا شدم. البته از قبل سابقه و آوازه شان را شنیده و شناخت داشتم. تا اینکه کم‌کم با گزارشگری والیبال کارم را در کنار او شروع کردم. این همکاری تا شروع رادیو ورزش ادامه داشت اما با افتتاح این شبکه ارتباط ما خیلی جدّی‌تر شد. «جهان ورزش والیبال» یا «صبح ورزش» را در کنار هم بودیم. گاهی شادروان اسکویی مجری و من هم کارشناس بودم و بالعکس. قبل از این که او در بستر بیماری بیفتد با هم کار می‌کردیم.

وی ادامه داد: او خیلی انسان رئوف، مهربان، دوست، مشوق و متواضع بود. غرور و تکبر نداشت و بی‌ریا کارش را با عشق انجام می‌داد. عاشق میکروفن بود. رابطه پدر و پسری داشتیم. خیلی خوب ارتباط برقرار می‌کرد. خیلی از استاد آموختم. استاد اسکویی بزرگتر و راهنمای خوبی برای ما بود. 

جایش همیشه سبز خواهد بود

میرزا شفیع، کارشناس ورزش و یکی از دوستان قدیمی مرحوم استاد اسکویی تصریح کرد: مرحوم اسکویی از پیشکسوتانی بود که این افتخار نصیب من شد که در نشریات همکاری داشته باشیم. در رادیو ورزش هم 22 سال با هم همکار بودیم. حتی همسفر هم بودیم. استاد دو فرزند پسر داشت که هر دو فرزندش هم در کانادا زندگی می کنند. زمانی که استاد اسکویی برای دیدن فرزندانش به کانادا رفته بود با همدیگر همسفر بودیم.

وی با اشاره به ویژگی‌های اخلاقی پیشکسوت خوش صدای رادیو ورزش، بیان کرد: استاد علاقه مند بود همه در کارشان پیشرفت کنند. او یاری صمیمی و یک پدر برای همه بود. بدون تردید استاد اسکویی در رسانه ملی اسطوره بود. همه خاطرات خوبی از استاد دارند. همیشه با روی باز و انرژی مثبت با همه صبحت می‌کرد. خیلی پرتلاش بود، هیچ وقت از کار دست نکشید و عاشق کارش بود. با رفتن او خلا بزرگی در رادیو ورزش به وجود می‌آید. صدای مسعود اسکویی برای همیشه ماندگار است و جایش برای همیشه سبز خواهد بود.

با تجربه همراه با صدایی خاص

صدرالدین کاظمی، کارشناس همه رشته های ورزشی که به عنوان گزارشگر کشتی با مرحوم اسکویی برنامه «صبح و ورزش» را به مدت دو ساعت اجرا می‌کرد، گفت: تقریبا به مدت 40 سال است که همدیگر را می شناسیم. روابط ما صمیمی بود و با استاد انس و الفت داشتیم.

کاظمی در ادامه اضافه کرد: مرحوم اسکویی شخصیت منحصر به فردی داشت. از نظر جنس صدا، تک و خاص بود.هر فردی این قدرت، حجم صدا و شیرینی صدا را نداشت. با تجربه بود و همه مراحل آکادمیک کار را در داخل و خارج از کشور فرا گرفته بود. صدایش متفاوت بود. همچنین معلومات و اطلاعات لازم را در رشته ورزشی خصوصاً چند رشته ورزشی و درصدر آنها والیبال داشت. ضمن اینکه گزارش‌های ورزشی را خیلی عادلانه قضاوت می‌کرد. 

مسعود اسکویی مجری و مفسر ورزش رادیو وتلویزیون امروز در 85 سالگی دارفانی را وداع گفت. وی مدتی پیش به دلیل شکستگی ناحیه پا و لگن در بیمارستان لاله عمل جراحی شده و مدتی در بخش مراقبت های ویژه به سر می‌برد. وی از سال 1345 به استخدام تلویزیون ملی ایران درآمد و سابقه حدودا 57 سال گزارشگری و فعالیت در رادیو و تلویزیون را داشت. اسکویی از جمله پیشکسوتان خوش نام و خوش صدای رسانه ملی به شمار می‌رفت که تعصب و غیرت تحسین برانگیزی به رادیو و خصوصاً حوزه ورزش داشت.

مریم رستمی مدیر رادیو ورزش بانوان زمان مراسم تشییع استاد فقید مسعود اسکویی را یکشنبه 16 اردیبهشت از مسجد بلال صدا و سیما اعلام کرد.

انتهای پیام/